-
ដង្វិន
( កិ.កិរិយាសព្ទ )
[ដង់វ៉ិន]
ត្រិះរិះ; ជញ្ជឹង, គ្នេរគ្នាន់, ស្ទង់មើល (ព. បុ.) : ត្រូវដង្វិនមើលរួចសិនសឹមធ្វើ ។
-
ដង្ហក់
( កិ.កិរិយាសព្ទ )
ដកដង្ហើមញាប់ដោយហបណាស់, ហត់ខ្លាំងណាស់ : ដង្ហក់ញាប់ ។
-
ដង្ហក់
( កិ.កិរិយាសព្ទ )
ឈើឬឫស្សីទន់រលាស់បាន សម្រាប់បិទដីស្អិត ឬថ្កៀបគ្រាប់, ផ្លែអ្វីៗដែលមូល ចោលគ្រវែងផ្លោងបង្អើលសត្វ : ចោលដង្ហក់បង្អើលចាបកុំឲ្យស៊ីស្រូវ ។
-
ដង្ហាក់
( កិ.កិរិយាសព្ទ )
ហត់ដកដង្ហើមយោលៗ ដោយរហាក់ខ្លាំង : ខំរត់លឿនខ្លាំងទាល់តែដង្ហាក់ ។
-
ដង្ហិត
( ន.នាមសព្ទ )
ឈ្មោះឈើតូច ស្លឹកប្រើជាថ្នាំស្រែង, ដើមនិងផ្លែប្រើជាថ្នាំបញ្ចុះ; (ដង្ហិតធំ); មានដង្ហិតមួយប្រភេទទៀតហៅថា ដង្ហិតខ្មោច ដើមតូច ស្លឹកក៏តូច ។
-
ដង្ហើម
( ន.នាមសព្ទ )
ខ្យល់ដែលមនុស្ស ឬសត្វដកចេញចូល : មួយដង្ហើម (មួយខណៈតូច) ។
-
ដង្ហែ
( កិ.កិរិយាសព្ទ, កិ. វិ.កិរិយាវិសេសនៈ ឬ កិរិយាវិសេសន៏ )
រៀបរៀងគ្នាជាជួរតាមមុនក្រោយមើលទៅឃើញមានរបៀបហូរហែ : ដើរដង្ហែគ្នារជយ ។
-
ដង្ហោយ
( កិ.កិរិយាសព្ទ )
បង្កូកហៅពីចម្ងាយ : ស្រែកដង្ហោយ, ដង្ហោយហៅ ។
-
ដងកាំបិត
( ន.នាមសព្ទ )
ឆ្ឆឹងពីរកំណាត់ក្នុងរាងកាយនៃមនុស្ស, នៅត្រង់ក្រោម-ក តពីឆ្ឆឹងទ្រូង ជាប់នឹងឆ្អឹងស្មា ។
-
ដងក្ដារ
( ន.នាមសព្ទ )
គ្រឿងរចនាគ្រឹហា មានសណ្ឋានជាតួខ្លួននាគ ប្រើដាក់ភ្ជាប់ពីគល់ជហ្វាមកភ្ជាប់នឹងនាគសន្លឹក ជាគ្រឿងវិហារឬប្រាសាទ ។
<< Prev 1 2 3 4 5 6 ... 20 Next >>
