31. នប ( ន.នាមសព្ទ )
    ស្នប​កន្ទេល​សម្រាប់​ចូល​ដេក​កណ្ដាល​វាល​បង្ការ​មិន​ឲ្យ​មូស​ខាំ មិន​ឲ្យ​ទឹក​សន្សើម​ធ្លាក់​មក​ត្រូវ​ខ្លួន :
    - ដេក​នប គឺ ដេក​ក្នុង​នប ។
    
32. នបុំសកលិង្គ ( ន.នាមសព្ទ ) [នៈប៉ុង-សៈ កៈលិង ]   ( សំ.សំស្រ្កឹត ( ភាសាសំស្រ្កឹត ), បា.បាលី​ ( បាលីភាសា ) )
    ភេទ​កណ្ដាល គឺ​មិន​មែន​ប្រុស​មិន​មែន​ស្រី (ពាក្យ​សម្រាប់​ប្រើ​ក្នុង​វេយ្យាករណ៍ សំ. បា.) ។
    
33. នបុំសកៈ ( ន.នាមសព្ទ ) [នៈប៉ុង-សៈ កៈ]   ( សំ.សំស្រ្កឹត ( ភាសាសំស្រ្កឹត ), បា.បាលី​ ( បាលីភាសា ) )
    ខ្ទើយ ។
    
34. នប់ ( គុ.គុនសព្ទ )
    កន្តុប, ត្រមុល : ស្នែង​នប់ ។
    
35. នព្វ ( ប. សំ.បកតិសំខ្យា ( ប្រើត្រឹមតែ សំខ្យា.​ គឺសំខ្យាសព្ទ ក៏មាន ) ) [នប់ ]   ( បា.បាលី​ ( បាលីភាសា ) )
    (នវ) ប្រាំ​បួន (៩) ។ គុ. ថ្មី (មិន​សូវ​ប្រើ) ។
    - នព្វគុណ (នប់ពៈគុន) ន. ឬ គុ. (សំ. បា. នវ + គុណ “គុណ​ដោយ​ចំណែក​ប្រាំ​បួន”) ឈ្មោះ​មាស​ទឹក ៩ : មាស​នព្វគុណ ។
    - នព្វគ្រោះ (នប់ពៈ--) ន. (សំ. នវ+គ្រហ) ឈ្មោះ​ផ្កាយ​គ្រោះ​ទាំង​ប្រាំ​បួន​គឺ​រាប់​ព្រះ​អាទិត្យ, ព្រះ​ចន្ទ បញ្ចូល​ផង​ជា​ពីរ, និង​ផ្កាយ អង្គារ, ពុធ, ព្រហស្បតិ៍, សុក្រ, សៅរ៍, រាហុ៍, កេតុ គ្រប់​ជា​៩ ។
    - នព្វន្ត (នប់-ពន់) ន. (បា. នវ + អន្ត > នវន្ត “វិជ្ជា​លេខ​មាន ៩ ជា​ទី​បំផុត”) ឈ្មោះ​វិជ្ជា​បំបែក​លេខ​តាំង​ពី​មួយ​ដល់​ប្រាំ​បួន : ក្បួន​នព្វន្ត, លេខ​នព្វន្ត, រៀន​នព្វន្ត ។
    - នព្វរ័តន៍ ឬ នព្វរត្ន (នប់-ពៈរ័ត) ន. (បា. នវ+រតន; សំ. នវ + រត្ន) រតនៈ ៩ ប្រការ​គឺ មុក្តា, បទុមរាគ (ទទឹម), បុស្សរាគ (ប៊ុត), ពេជ្រ, មរកត, ពៃទូរ្យ, ប្រពាល, កណ្ដៀង, ផលិក ។
    - នព្វលោកុត្តរ (នប់ពៈលោកុត-តៈរ៉ៈ ឬ--កុត-ដ) ន. (សំ. បា. នវ--) ធម៌​ចម្លង​សត្វ​ឲ្យ​ឆ្លង​ផុត​ចាក​លោក គឺ​មគ្គ ៤ ផល ៤ និព្វាន ១; ហៅ​ឲ្យ​ពេញ​ថា នព្វលោកុត្តរ​ធម៌ ។
    - នព្វលោកុត្តរ​ធម៌ (នប់ពៈលោកុត-តៈរ៉ៈ ធ័រ) ន. (ដូច​គ្នា​នឹង (នព្វលោកុត្តរ ដែរ) ។ នព្វស័ក ន. ឬ គុ. ស័កទី ៩ ក្នុង​ចំនួន ១០ ឆ្នាំ (ម. ព.មើលពាក្យ ( ចូរមើលពាក្យ . . . ) ស័ក ផង) ។ល។
    
36. នភកេតន៍ ( ន.នាមសព្ទ ) [នៈភៈកែត ]   ( សំ.សំស្រ្កឹត ( ភាសាសំស្រ្កឹត ) )
    (នភ “ពពក, មេឃ, អាកាស” + កេតន “ទង់” ទង់​អាកាស គឺ​ព្រះ​អាទិត្យ, ថ្ងៃ (សម្រាប់​ប្រើ​ក្នុង​កាព្យ បើ​កវី​ត្រូវ​ការ​ប្រើ) ។
    
37. នភប្រាណ ( ន.នាមសព្ទ ) [នៈភៈប្រាណ ]   ( សំ.សំស្រ្កឹត ( ភាសាសំស្រ្កឹត ) )
    ដង្ហើម​អាកាស គឺ​ខ្យល់ (ព. កា.ពាក្យកាព្យ គឺពាក្យសម្រាប់ប្រើក្នុងកាព្យ) ។
    
38. នភមណី ( ន.នាមសព្ទ ) [នៈភៈមៈនី ឬ នប់-- ]   ( សំ.សំស្រ្កឹត ( ភាសាសំស្រ្កឹត ) )
    (នភ + មណិ) កែវ​មណី​ព្ធដ៏​អាកាស គឺ​ព្រះ​អាទិត្យ (ព. កា.ពាក្យកាព្យ គឺពាក្យសម្រាប់ប្រើក្នុងកាព្យ) ។
    
39. នភមណ្ឌល ( ន.នាមសព្ទ ) [នៈភៈមន់ឌល់ ]   ( បា.បាលី​ ( បាលីភាសា ), សំ.សំស្រ្កឹត ( ភាសាសំស្រ្កឹត ) )
    (នភោមណ្ឌល) មណ្ឌល​ពពក គឺ​ពពក​ដែល​មើល​ទៅ​ឃើញ​ដុំ​ៗ ដោយ​សង្កាត់​ៗ; អាកាស​ទាំងមូល ។
    
40. នភា ( ន.នាមសព្ទ ) [នៈភា]   ( សំ.សំស្រ្កឹត ( ភាសាសំស្រ្កឹត ), បា.បាលី​ ( បាលីភាសា ) )
    (នភ) ពពក, មេឃ, អាកាស (ព. កា.ពាក្យកាព្យ គឺពាក្យសម្រាប់ប្រើក្នុងកាព្យ) ។
    

<< Prev   1   2   3   4   5   6   ... 20   Next >>