-
មង្ឃុត
( ន.នាមសព្ទ )
[មង់-ឃុត ]
ឈ្មោះឈើដំណាំមួយប្រភេទស្លឹកស្រដៀងនឹងព្រូសឬព្រហូត ផ្លែចេញផ្ទាល់ពីមែកនិងដើម (ដូចល្វា), ផ្លែមូលៗសំបកក្រាស់ សម្បុរក្រហមចាស់មានរសចត់, សាច់ខាងក្នុងជាក្លែបៗ សម្បុរ-ស មានរសផ្អែមលាយជូរបន្តិចៗ សម្រាប់បរិភោគជាអាហរ; មានសម្បូណ៌នៅដែនកម្ពុជាក្រោមក្នុងតំបន់ខ្លះដោយអន្លើៗក្នុងកម្ពុជរដ្ឋក៏ដាំកើតដោយអន្លើៗដែរ ប៉ុន្តែមានផ្លែពុំសូវថ្លោស ។
-
មច្ចុ
( ន.នាមសព្ទ )
[ម័ច-ចុ ]
( បា.បាលី ( បាលីភាសា ), សំ.សំស្រ្កឹត ( ភាសាសំស្រ្កឹត ) )
(ម្ឫត្យុ) មរណៈ; សេចក្ដីស្លាប់ (ម. ព.មើលពាក្យ ( ចូរមើលពាក្យ . . . ) ម្រឹត្យូវ ផង) ។
- មច្ចុភ័យ ដំណើរខ្លាចសេចក្ដីស្លាប់, សេចក្ដីខ្លាចស្លាប់ ។
- មច្ចុរាជ ស្ដេចសេចក្ដីស្លាប់, សេចក្ដីស្លាប់ដែលទុកដូចជាស្ដេច; ព្រះយមរាជ ។
- មច្ចុសង្គ្រាម ចម្បាំងសេចក្ដីស្លាប់, សេចក្ដីស្លាប់ដែលទុកដូចជាចម្បាំងឬដូចជាសង្គ្រាម ។ល។
-
មច្ឆជាតិ
( ន.នាមសព្ទ )
[ម័ច-ឆៈជាត ]
( បា.បាលី ( បាលីភាសា ), សំ.សំស្រ្កឹត ( ភាសាសំស្រ្កឹត ) )
(មត្ស ឬ មត្ស្យ + ជាតិ ) ពួកត្រីទាំងពួង ។
-
មច្ឆណ្ឌសញ្ញា
( ន.នាមសព្ទ )
[ម័ច-ឆន់-ឌៈ ស័ញ-ញ៉ា ]
( បា.បាលី ( បាលីភាសា ) )
(មច្ឆ “ត្រី” + អណ្ឌ “ពង” + សញ្ញា “គ្រឿងសម្គាល់”) ឈ្មោះវណ្ណយុត្តិជាសញ្ញាមួយប្រភេទ ជាចំណុចមានសណ្ឋានដូចពងត្រី (...) សម្រាប់ប្រើក្នុងការរៀបរាប់របស់ផ្សេងៗឬខសេចក្ដីដែលនៅមានទៀត, ដែលមិនទាន់ចប់មិនទាន់អស់, មានន័យប្រហែលនឹងពាក្យ “ជាដើម” : សាលារៀនខ្ញុំមានតុ, ទូ, កៅអី...; ត្រូវយកប្រដាប់ប្រដាឲ្យសព្វគ្រប់ទៅផង ដូចជាឆ្នាំង, ចាន, វែក, ស្លាបព្រា, សម... ។
-
មច្ឆព័ន្ធ
( ន.នាមសព្ទ )
[ម័ច-ឆៈព័ន ]
( បា.បាលី ( បាលីភាសា ), សំ.សំស្រ្កឹត ( ភាសាសំស្រ្កឹត ) )
(មច្ឆពន្ធ; មត្ស្យ--) អ្នកចាប់ត្រី, នេសាទមច្ឆជាតិ: ពួកមច្ឆព័ន្ធ ។
-
មច្ឆរិយ
( ន.នាមសព្ទ )
[ម័ច-ឆៈរ៉ិយៈ]
or មច្ឆរិយៈ
( បា.បាលី ( បាលីភាសា ), សំ.សំស្រ្កឹត ( ភាសាសំស្រ្កឹត ) )
(មច្ឆរិយ; មាត្សយ៌) សេចក្ដីកំណាញ់; ខ្មែរច្រើននិយាយថា មច្ឆេរិយៈ ។
-
មច្ឆរី
( ន.នាមសព្ទ )
[ម័ច-ឆៈរ៉ី]
( បា.បាលី ( បាលីភាសា ), សំ.សំស្រ្កឹត ( ភាសាសំស្រ្កឹត ) )
(មត្សរិន៑) អ្នកកំណាញ់, មនុស្សកំណាញ់; បើស្ត្រីជា មច្ឆរិនី (ព. កា.ពាក្យកាព្យ គឺពាក្យសម្រាប់ប្រើក្នុងកាព្យ) : រីឯសេដ្ឋី ជាមច្ឆរី ល្បីថាកំណាញ់ ថ្ងៃមួយគាត់នឹក ចង់ស៊ីនំឆ្ងាញ់ ព្រោះក្ដីកំណាញ់ ពួនស៊ីក្នុងផ្ទះ ។ ព្រះមោគ្គល្លាន ប្រើឫទ្ធិ៍ផ្លូវឈាន ដែលមានជ្រៅជ្រះ ទៅបិណ្ឌបាត ឈរជិតខាងផ្ទះ ឲ្យសេដ្ឋីលះ ក្ដីទ្រឹសិ៍្តស្មូរបាន ។ (រឿងកោសិយសេដ្ឋីកំណាញ់ស្វិតស្វាញ) ។
-
មច្ឆា
( ន.នាមសព្ទ )
[ម័ចឆា]
( បា.បាលី ( បាលីភាសា ) )
(ពហុ, របស់ មច្ឆ) ត្រីទាំងឡាយ, ពួកត្រី, ហ្វូងត្រី (ច្រើនប្រើក្នុងកាព្យ) : រីហ្វូងមច្ឆានានា ហែបហែលរេរា គួរឲ្យមៀងមើល ។ ហៅក្លាយជា មេឆា ក៏មាន ។
-
មច្ឆានុ
( ន.នាមសព្ទ )
[ម័ច-ឆានុ]
ឈ្មោះត្រីញីមួយធំ មានរូបសណ្ឋានខាងលើជាមនុស្ស ភាគខាងក្រោមជាត្រី នៅក្នុងសមុទ្រ, ជាស្ដេចត្រី មានអាយុវែងណាស់, មានអំណាចបង្គាប់ពួកត្រីធំៗក្នុងសមុទ្រឲ្យពាំជញ្ជូនដុំថ្ម ដែលហនុមានកែនរេហ៍ពលស្វា ឲ្យជញ្ជូនយកដុំថ្មពីភ្នំមកបោះទម្លាក់ចងថ្នល់ក្នុងសមុទ្រទៅកាន់កោះលង្កា : ដងនោះពានរិន្ទហនុមាន ក្រេវក្រោធឥតស្រាកស្រាន្ត ក៏ចាប់នាងមច្ឆានុបាន យកធ្វើជាប្រពន្ធគូស្នេហា... (រឿងរាមកេរ្តិ៍) ។
-
មច្ឆេរចិត្ត
( ន.នាមសព្ទ )
[ម័ច-ឆេរ៉ៈចិត]
( បា.បាលី ( បាលីភាសា ) )
ចិត្តកំណាញ់ ។ ព. ផ្ទ. សទ្ធាចិត្ត ។
<< Prev 1 2 3 4 5 6 ... 20 Next >>
