Khmer Dictionary: អណ្ដើរ

1. អណ្ដើរ ( ន.នាមសព្ទ )   ( ព. បុ.ពាក្យបុរាណ ( ពាក្យខ្មែរបុរាណ ) )
   ជណ្ដើរ (គួរ​នឹង​យក​សេចក្ដី​ថា បាន​ជា​ហៅ អណ្ដើរ ព្រោះ​សម្រាប់​ដើរ​បង្អន់​ជើង​ឡើង​ចុះ; បាន​ជា​ហៅ ជណ្ដើរ ព្រោះ​សម្រាប់​ជាន់​ដើរ​ឡើង​ចុះ; ប៉ុន្តែ​តាម​លក្ខណៈ​និង​សណ្ឋាន, ពាក្យ​ទាំង​ពីរ​នេះ​មាន​សេចក្ដី​ត្រូវ​គ្នា​តែ​មួយ​យ៉ាង គឺ​សំដៅ​សេចក្ដី​ថា “ប្រដាប់​មាន​កាំ​ជា​ជាន់​ៗ​ឬ​ជា​ថ្នាក់​ៗ សម្រាប់​ឡើង​ចុះ” ប៉ុណ្ណោះ​ឯង; សម័យ​បច្ចុប្បន្ន​នេះ ច្រើន​ប្រើ​ពាក្យ ជណ្ដើរ ជាង) ។
   

1. អណ្ដើរ [ʔɑndaə]
   See: ជណ្ដើរ