Khmer Dictionary: ស្រួយ

1. ស្រួយ ( គុ.គុនសព្ទ )
   ដែល​មិន​ស្វិត ងាយ​បាក់, ងាយ​បែក, ងាយ​ឆែបឆា, ងាយ​ខ្ទេច : វត្ថុ​ស្រួយ ឬ របស់​ស្រួយ ។ ដែល​មិន​ល្វន់, មិន​រឹង : បាយ​ស្រួយ ។
   - ស្រួយ​ខ្ញោក ស្រួយ​ខ្លាំង ។
   - ស្រួយ​ស្រឹង ស្រួយ​ព្រោះ​អស់​សម្ងួត ។
   - ស្រួយ​ស្រឹប ស្រួយ​ទំពា​ឮ​ក្រឹប​ៗ ។
   - ស្រួយ​ស្រែស (ម. ព.មើលពាក្យ ( ចូរមើលពាក្យ . . . ) ស្រែស) ។
   - ពាក្យ​ស្រួយ ពាក្យ​ដែល​មាន​អក្សរ រ ប្រកប​ឬ​ពាក្យ​ដែល​មាន​ រេផៈ (៌), ដូច​ជា កណ្តុរ, ខ្នុរ, ឆ្នាំ​កុរ, បង្អុរ​ភ្លៀង, អសុរ; ទុគ៌ត, ទុព៌ល, ទុរ្ភិក្ស, បព៌ត ជាដើម ។
   
2. ស្រួយ ( ន.នាមសព្ទ )
   សុខុម​សត្ត​មួយ​ប្រភេទ មាន​ស្លាប ខ្លួន​សំប៉ែត ជា​ពួក​លោហិត​ភក្ស ច្រើន​នៅ​ក្រាញ​ជញ្ជក់​ឈាម​ត្រង់​កៀន​គល់​កន្ទុយ​គោ ។
   

1. ស្រួយ ( adj ) [sruəy]
   to be crisp, brittle, fragile, delicate; breakable, friable; (of sounds) to be high-pitched and clear
   
2. ស្រួយ ( n ) [sruəy]
   kind of blood-sucking insect (commonly found on oxen)
   
3. ស្រួយ ( adj ) [sruəy]
   not overcooked (of rice)
   
4. ស្រួយ ( n ) [sruəy]
   verso (of a page of a satra on which the page number occurs; the blank recto is called ស្វិត )