31. កក្លាក់ ( កិ. វិ.កិរិយាវិសេសនៈ ឬ កិរិយាវិសេសន៏ ) [ក៏ក្លាក់]
    ច្រើន​និយាយ​ផ្សំ​ជា​មួយ​នឹង​ពាក្យ ហៀរ : ហៀរ​កក្លាក់ ។
    
32. កក្អាក ( កិ. វិ.កិរិយាវិសេសនៈ ឬ កិរិយាវិសេសន៏ ) [ក៏ក្អាក]
    ដែល​ឮ​សូរ​ក្អាក​ៗ ច្រើន​ដង (សើច) : សើច​កក្អាក (ម.ព. ក្អាក​ៗ) ។
    
33. កក្អាយ ( ប.បរិវារសព្ទ ) [ក៏ក្អាយ]
    ពាក្យ​សម្រាប់​និយាយ​ផ្សំ​នឹង​ពាក្យ កក្អាក : សើច​កក្អាកកក្អាយ ។
    
34. កក្អិច ( កិ. វិ.កិរិយាវិសេសនៈ ឬ កិរិយាវិសេសន៏ ) [ក៏ក្អិច]
    ពាក្យ​សំរាប់​ចំរើន​ពាក្យ​មាត់​ឲ្យ​ប្លែក​ឡើង (ត្រី) : ត្រី​មាត់​កក្អិច ។
    
35. កក្អិល ( កិ. វិ.កិរិយាវិសេសនៈ ឬ កិរិយាវិសេសន៏, គុ.គុនសព្ទ ) [ក៏ក្អិល]
    ពាក្យ​សំរាប់​ចំរើន​កិរិយា​ដែល​នៅ​មាន​កម្លាំង​ចិត្ត​ឲ្យ​ប្លែក​ឡើង : និយាយ​កក្អិល, សំដី​កក្អិល ។
    
36. កក្អឹក ( កិ. វិ.កិរិយាវិសេសនៈ ឬ កិរិយាវិសេសន៏, គុ.គុនសព្ទ ) [ក៏ក្អឹក]
    ក្អឹក​ៗ​ច្រើន​ដង​មិន​ដាច់​សូរ : សើច​កក្អឹក (ម. ព.មើលពាក្យ ( ចូរមើលពាក្យ . . . ) កខឹក, ក្អឹក​ៗ) ។
    
37. កក្អៀក ( កិ. វិ.កិរិយាវិសេសនៈ ឬ កិរិយាវិសេសន៏, ឧ.ឧទានសព្ទ ) [ក៏ក្អៀក ]
    ក្អៀក​ៗ​ច្រើន​ដង​មិន​ដាច់​សូរ​ : សើច​កក្អៀក (ម. ព.មើលពាក្យ ( ចូរមើលពាក្យ . . . ) ក្អៀក​ៗ) ។
    
38. កក្អៀច ( កិ. វិ.កិរិយាវិសេសនៈ ឬ កិរិយាវិសេសន៏ ) [ក៏ក្អៀច ]
    ពាក្យ​សម្រាប់​ចំរើន​ពាក្យ​ចុះ​ឲ្យ​ប្លែក​ឲ្យ​ច្រើន​ឡើង (ដង្កូវ) : ដង្កូវ​ចុះ​កក្អៀច ។
    
39. កខិកកខក់ ( កិ.កិរិយាសព្ទ ) [ក៏ខិកក៏ខក់ ]
    ឈ្លក់; រង្គោះ ។ ឧ. សូរ​ឮ​ដោយ​ឈ្លក់​ទឹក, ដោយ​រង្គោះ ។
    
40. កខិបកខុប ( កិ. វិ.កិរិយាវិសេសនៈ ឬ កិរិយាវិសេសន៏, គុ.គុនសព្ទ ) [ក៏ខិបក៏ខុប ]
    ដែល​មាន​ចិត្ដ​អរ ព្រោះ​បាន​របស់​ជា​ទី​គាប់​ចិត្ដ : អរ​កខិបកខុប ។
    

<< Prev   1   2   3   4   5   6   ... 20   Next >>